ไม้บรรทัดมหัศจรรย์ ( ตีแปะ )

ในสมัยที่เราๆยังเรียนอยู่ประถมศึกษา แน่นอนว่าทุกคนต้องใช้ไม้บรรทัด
ในการเรียน ใช้ในการขีดเส้นใต้การบ้าน ขีดเส้นใต้2เส้นเวลาบวกเลขเสร็จ
หรือบางคนอาจจะเอามาเล่นฟันดาบกัน แต่ในขณะที่ผมเรียนอยู่ชั้นประถมนั้น
ได้มีไม้บรรทัดชนิดหนึ่งที่ไม่ได้มีคุณสมบัติ แข็ง ตรง แบบไม้บรรทัดทั่วๆไป
ซึ่งไม้บรรทัดที่ผมจะกล่าวต่อไปนี้ บางคนอาจจะเรียกว่า "ไม้บรรทัดมหัศจรรย์ "
แต่ในที่นี้ ผมกับเพื่อนๆขอเรียกว่า " ตีแปะ " ขอให้ทำความเข้าใจตรงกัน

ตามปรกติทั่วไปไม้บรรทัดจะมีคุณสมบัติ " ตรง " " ยาว " และ " แข็ง "

จนมีคำกล่าวเรียบเทียบเชิงประชดว่า" ตรงเป็นไม้บรรทัด " แต่ ตีแปะนั้น

จะเป็นไม้บรรทัดที่มีคุณสมบัติพิเศษเพิ่มขึ้นมามากกว่าไม้บรรทัดอื่นๆนั้นคือ

"งอได้ "โดยที่วัสดุที่นำมาทำนั้นผมไม่แน่ใจเหมือนกันว่าทำมาจากอะไร

(จากที่ดูแล้วนี่จะเป็นอลูมิเนียมแบบอ่อนอะไรประมานนั้น)

รูปทรงนั้นจะเป็นสี่เหลี่ยมผืนผ้าธรรมดาทั่วๆไป แต่ถ้ามองจากภาพตัดขวาง

นั้นจะตรง มีส่วนโค้งอยู่ เพื่อให้ตัวไม้บรรทัดนั้นมีความแข็งตัวพอเพื่อที่

จะให้คงรูปทรงไม้บรรทัดอยู่ได้ แต่ถ้าเราออกแรงกดลงไปที่ส่วนโค้ง

มันจะมีเสียงดัง "แป๊ะ" แล้วไม้บรรทัดก็จะค่อยๆห่อตัวขดลงเป็นวงกลม

ส่วนตัวแล้วคาดว่าน่าจะเป็นเรื่องของ แรงตึงผิวของวัตถุแต่ละชนิด

ซึ่งจากการที่เวลาใช้ไปนานๆ ตีแปะเริ่มที่จะอ่อนยวบไม่ค่อยตึงเหมือน

กับตอนที่ซื้อมาใหม่ๆ

ลองมาคิดๆดูกันว่าทำไมไม้บรรทัดถึงจะต้องพับเก็บ , งอได้

ทั้งๆ ที่ภาพที่ของไม้บรรทัดนั้นคือความเที่ยงตรง เป็นบรรทัดฐานที่มั่นคง

มันก็ตลกดีที่ที่ตีแปะเป็นไม้บรรทัด(ฐาน)ที่เปลี่ยนแปลงได้ ซึ่งดูเหมือน

นี่จะเป็นไม้บรรทัด(ฐาน)ที่เป็น Double Standard

ไม่มีความแน่นอน เอาแน่ไม่ได้เสียเลย

หรือตอนแรกสุดที่เค้าผลิตมามันไม่ได้เป็นไม้บรรทัด !!!

ตีแปะไม่ได้ทำหน้าที่ของไม้บรรทัดได้อย่างดีเยี่ยม ผมก็ยังสงสัยอยู่ว่า

มันจะทำฟังค์ชั่นนี้ขึ้นมาทำไม ซึ่งถ้าตีแปะนั้นอยู่ในความหมายของ

" ไม้บรรทัด "นั้น ตัวมันเองไม่เหมาะที่จะเป็นไม้บรรทัดซักเท่าไรนัก

เพราะจากที่ใช้มาถ้าตอนคุณขีดเส้นกดแรงไป ตัวไม้บรรทัดก็ดีดตัว

งอกลับทันที

อันนี้ผมเดาเล่นๆนะ

ถ้าเกิดแรกสุดเค้าทำตีแปะมาเพื่อเป็นไม้บรรทัดเค้าคงต้องการไม้บรรทัด

ที่เก็บ และพกพาได้สะดวก เพราะไม้บรรทัดนั้นอย่างที่เรารู้ๆกัน มันทั้ง

ยาว และ แข็ง (กรุณาอย่าคิดลามก) ทำให้ไม่สามารถใส่ลงไปในกล่อง

ดินสอร่วมกับเพื่อนๆ เครื่องเขียนของมันได้ ทำให้มันแตกแยกให้เราถือ

ไปต่างหาก แต่ถ้าคุณมีตีแปะพอคุณใช้ขีดเส้นเสร็จคุณก็สามารถเก็บไว้

ที่ข้อมือคุณได้เลย ไม่ต้องถือไปให้เมื่อยตุ้ม

ตีแปะได้ถูกเปลี่ยนแปลงทางความหมาย ไม่ได้เป็นไม้บรรทัดอีกต่อไปแล้ว !!!

หลังจากที่มีเพื่อนมาขอให้ช่วยทำบัตรงานเลี้ยงรุ่น ซึ่งตอนแรกผมก็ครุ่นคิด

ว่าจะทำมาแบบไหนดี ทำเป็นกระดาษธรรมดาดีมั้ย ? ทำเป็นอะไรดีวะ ?

และแล้วผมก็เกิดพุทธิปัญญา ให้ผมคิดได้ว่า " ใช้ตีแปะซิ " ซึ่งแน่นอนว่า

ผมตกลงใจทันที และเนื่องด้วยจากร.ร.ผมนั้นมีแค่สีชมพู เป็นสีประจำร.ร.

มันจึงง่ายที่จะทำออกมา

แต่ว่าการหาตีแปะนี่ซิยากกว่ามาก การที่จะค้นหาควานหาตีแปะนั้นยากยิ่งกว่า
หาบัวหิมะในหนังจีนที่มีทุกเรื่องแถมยังทำเป็นแพคใส่กระปุกขายอีก

จากที่กล่าวๆ ไปดูเหมือนว่าตีแปะไม่ได้ทำหน้าที่ไม้บรรทัดทั่วไปได้ดีนัก

หากแต่ถ้าเราคิดว่าตีแปะเป็นไม้บรรทัดที่สามารถวัดสิ่งที่เป็นรูปโค้งได้ !!

ที่ผมพยายามจะบอกคือ ทุกคนมีไม้บรรทัด(เกณฑ์)ในการวัด(ตัดสิน)

สิ่งต่างๆไม่เท่ากัน บางคนอาจมีหน่วยเป็น นิ้ว บางคน มิลลิเมตร

บางอย่างอย่าพึ่งรีบตัดสินเกินไป บางครั้งมันไม่ได้มีแค่ ถูก และ ผิด

ค่อยๆ รับรู้และเข้าใจไปดีกว่า

(ยืมมาจากอ.ติ๊กซะงั้น)

ปล. บล็อกนี้ยังไม่ตายนะเฟร้ย